قسمت میکردی ... 

دختری از پسری پرسید : آیا من نیز چون ماه زیبایم ؟

پسر گفت : نه ، نیستی

دختر با نگاهی مضطرب پرسید : آیا حاضری تکه ای از قلبت را تا ابد به من بدهی ؟

پسر خندید و گفت : نه ، نمیدهم  

دختر با گریه پرسید : آیا در هنگام جدایی گریه خواهی کرد ؟

پسر دوباره گفت : نه ، نمیکنم

دختر با دلی شکسته از جا بلند شد در حالی که قطره های الماس اشک چشمانش را نوازش میکرد

اما پسر دست دختر را گرفت ، در چشمانش خیره شد و گفت :

تو به انداره ی ماه زیبا نیستی بلکه بسیار زیباتر از آن هستی

من تمام قلبم را تا ابد به تو خواهم داد نه تکه ای کوچک از آن را

و اگر از من جدا شوی من گریه نخواهم کرد بلکه خواهم مرد  

  سکوت

آری من بیش از عشق عاشق تو هستم،نمیتوانم احساسم را نسبت به تودر میان

 واژه ها بگنجانم.احساسم نسبت به تو نیرومندترین احساسی است که تا کنون

 داشته ام ولی با این حال هنگامیکه میخواهم به تو بگویم یا حتی برایت بنویسم

 واژه ای که حتی بتواند احساسی نزدیک به ژرفای احساسم رابیان کند را نمی

 یابم.گرچه جوهر چنین احساس شگفت انگیزی را نمیتوان بیان کرد ولی میتوانم

 بگویم که در کنار تو چه احساسی دارم. آنگاه که در کنار توام،گویی پرنده ای هستم

 آزاد که در آسمان آبی وصاف بال می گشاید،گلی هستم  شاداب که برگهایش

  را می گشایدموجی ام در اقیانوس که توفنده به ساحل  میکوبد،گویی رنگین کمانی

  ام در پس طوفان که سربلند رنگهایم را نمایان می سازم،گویی غرق در زیبایی ها

 گشته ام و این تنها بخش کوچکی از احساس شگفت انگیزی است که درکنار تو

 دارم.شاید وازه عشق را از آن رو ساخته اند تاژرفا و شکوه احساس مرا نسبت به تو

  بیان کند وانگار که این توان را ندارد ولی به آن خاطر که عشق کماکان بهترین

 واژه است پس بگذار هر باربگویم بیش از عشق،عاشق توهستم.

چراغها را خاموش کنید،میخواهم آسوده خاطر سر به زمین بگذارم، تو هم اگر

 میخواهی به خوابم بیایی،بیا،ولی یادت باشد نامم را که صدا میکنی کمی آرامتر

صدایم کن!بگذار تا پس فردا با خیال خوش تو،میان رویاهای شیرینم دست و پا

 بزنم،التماست میکنم که این لحظه های دلخوشی را از من نگیر،نگذار حتی خواب

 دیدن تو برایم عقده شود،یادت که هست گفتی:میروم اما گه گداری شاید به

خوابت بیایم،شاید در خواب تو را به آرزوی دیدنم نزدیک کنم،لا اقل همین وعده

 را برایم بگذار...(...)بخاطر خدا در نگاهم صادق باش. 

 اگر در کنارم نباشی بی تعارف و مبالغه بگم همه چیز طعم زهر را خواهد داشت

،از اینجا میروم و حتی آتسمان را هر چند شیرین وشفاف ،با خود نمی برم.آنقدر

 دور میشوم که نسیمی از کنارم عبور نکند،چشمم به چشم ستاره ای نیفتد،دیگر نه

 شعری میسرایم و نه شبها به آغوش ستاره ای پناه میبرم،آری فقط صبح و شب

خاطرات صدفهای شکسته را مرور میکنم چه خواب باشم چه بیدار،دیگر حتم دارم

 که روزگار تکه کاغذی است که در گوشه ی خیابانی دراز افتاده ست.خیابانی که

پای هیچ عاشقی به آن باز نشده ست.چه در کنار پنجره باشم چه در شبستان بی

نور،دیگر اشتیاقی برای دیدن آفتاب ندارم،دوری تو را یه اندازه یک نفس کشیدنم

 تاب ندارم پس چرا میروی...؟

کاش روزی بیایی و ببینی که چسان بی تو اندوه بر من چیره شده و نگاهم به ره

است،به امید در کوفتنت،رو به در خیره شده ست.کاش روزی بیایی وببینی که دلم

 بی تو از خنده و گل بیزار است ونگاهم از غروب خورشید تا پگاه سحری بیدار

 میماند.کاش روزی تو بیایی و ببینی که بی تو غرق در غمهایم،بی کس و سرگردان

 غرق در غمهایم،در میان همه همهمه ها و آدمکان،خسته و تنهایم .کاش روزی تو

 بیایی وببنی که تنها یاد تو مرا تسکین میدهد وخداوندداند و من که صدای قدمت

 تپش قلب مرا تضمین میکند...به من نگاه کن،سری به تنهایی ام بزن،سلامم را سبز

 کن که روزگاری حرفهایم را میان آیینه